78
D
oelstellingen
Het ontwerp en de implementatie van het Nummela GatewayWetland Park met als doel uiteenlopende doeleinden te bereiken
van zowel biofysische en sociale aard. Het werd gebouwd als een landschap dat dient als matiging van de wateromgeving
en als een stadspark. Het werd verwacht dat het wetland een gematigde werking zou hebben in de behandeling van de
instromende waterkwaliteit voor het naar het meer zou stromen, waardoor de
verontreiniging zou verwijderen
(de
gemiddelde overstroomde zone van het wetland is slechts 0,1% van de waterscheidingsoppervlakte, hoewel algemeen wordt
gesteld dat het beheer van de waterverontreiniging 1-5% wetland vereist van de bijdragende waterscheiding. Vandaar de
verwachting van een slechts matige verwijdering). Het wetland matigt ook de piekstromen, het vermindert de erosie die
typisch wordt geassocieerd met verstedelijking. Bovendien is het Gateway Wetland Park toegespitst op een verbetering van
de biodiversiteit door een
oase te bieden voor de lokale fauna
: het park is een portaal voor de fauna van het meer
naar de Kilsoi stroom. Het klei-gedomineerde stroomhabitat wordt ernstig bedreigd in het zuiden van Finland en dus heeft
men een poging gedaan om brede zones van dit type habitat te vestigen in de gerevitaliseerde verstedelijkte en klei-gedo-
mineerde Kilsoi stroomloop. Bovenop deze biofysische doelstellingen hoopte men dat het park een oase zou vormen voor de
lokale bevolking en dat het mogelijkheden zou bieden voor onderwijs over milieu.
D
e geïmplementeerdemaatregelen
Het Nummela GatewayWetland Park werd gebouwd in 2010 op een verlaten veld voor akkerbouwgewassen waar de stroom
bestond als een rechtgetrokken en vrijgemaakte greppel. In de winter van 2010 werd vormgegeven aan het land in de vorm
van een droog ontgravingsproject tijdens de winter om de basisstructuur te geven aan de site die de lange termijn vegetatie
en het habitat zou definiëren. De vegetatie kreeg dan de "vrije hand" om zich te vestigen in het gebied.
Er werden
drie
habitateilanden
gebouwd waarvan de oevers verstevigd werden met wallen van lokale wilgentakken. Inheemse bomen
werden geplant tijdens een vrijwilligersevenement voor lokale bewoners om schaduwrijke zones te creëren. Typisch voor een
verstedelijkte zone, de instroom van de wetlands schommelt aanzienlijk - van ca. 10l/s tijdens droge perioden tot ca. 1.000l/s
tijdens hevige regen en het smelten van de sneeuw. Behalve de vegetatie werd de stroom verbreed en werden vijvers en
rotsformaties aangelegd om de erosie te verminderen. Alle oude afwateringsgreppels op de site werden geblokkeerd om
amfibische habitats te creëren die veilig zijn van roofvissen in de grootste vijver in het wetland (veel vissen kuiten in de
lente, in het meer). Er werd een vogelobservatietoren gebouwd op het wetland dat mogelijkheid biedt vogels te observeren
in het wetland maar ook in het Enäjärvi meer.
Een vrijwilligersevenement voor de lokale bewoners werd uitgevoerd om inheemse schaduwrijke bomen en wallen van wilgen aan te
planten om de oevers van de eilanden te verstevigen.
© O.Wahlroos, Universiteit van Helsinki
(Dpt. Boswetenschappen)
